Gast blog: Teun, Houdoe... by Kid Future
Daar sta je dan, ik was er al een tijdje niet geweest, maar het voelde precies zoals een aantal jaar geleden. Alleen is iedereen wat ouder geworden. Toen het nieuws naar buiten kwam dat deze afscheidswedstrijd gespeeld zou worden wist ik meteen dat ik hierbij moest zijn. Want Anthony Lurling is toch een speler die als eerste omhoog komt als ik over de mooie jaren van NAC nadenk. Derde geworden, Europees voetbal en vechten tegen degradatie. Anthony maakte het allemaal mee bij NAC en hij heeft hier altijd hard voor gevochten.
En ik ben niet de enige die erbij wil zijn. Zo’n 3000 fans zitten op de tribune een biertje te drinken en te wachten op het moment dat de Messi van Breda, Lurling, het veld op komt om zijn laatste minuten in een stadion te maken. Boven de muziek uit hoor je de NAC-fans herinneringen ophalen. De dribbels, de slaloms en de mooie uithalen die resulteerde in doelpunten. Maar ook het akkefietje bij Kees Kroket laat menig NAC-fan lachen, de kids die met vader of moeder mee mogen luisteren aandachtig.
Dan is het moment daar, de oud spelers van NAC en FC Den Bosch komen het veld op. Een voor een wordt het All Star Team van NAC bekend gemaakt en de rillingen lopen over mijn rug. Het voelt weer precies als dat jonge mannetje in zijn NAC bomberjack die samen met zijn stiefvader op de eretribune zat, maar nu staand op de B-side met een halve liter bier en wat vrienden. Dan komt de man het veld op waar het deze avond om draait, Anthony Lurling. Het stadion scandeert zijn naam en de 3000 fans klappen alsof het er 30.000 zijn. De glimlach van Lurling en die van zijn medespelers laten al zien dat het een avond wordt om niet te vergeten.
Er wordt afgetrapt door een jongetje waarvan wij dachten dat het een jongen van de kidsclub was, maar dat blijkt niet zo te zijn. Lurling junior mag samen met zijn vader een mooie carrière afsluiten en de jongensdroom die uitkwam van Anthony wordt nu doorgepasst naar Tom Lurling. De eerste helft speelt Lurling bij FC Den Bosch, de tweede helft sluit hij aan bij NAC Breda. De score wordt vroeg in de wedstrijd geopend, the man himself scoort het eerste doelpunt van de vele die gaan vallen op aangeven van zijn zoon. Ondanks dat het een doelpunt voor Den Bosch is juicht het stadion alsof het een doelpunt voor NAC is.
Dan begint de tweede helft. De naam Lurling op het shirt met rugnummer 10, zowel zoon als vader. Trots is het gevoel dat bij ons op de tribune voelbaar is. Trots dat een speler als Lurling bij NAC heeft gevoetbald en trots dat twee clubs zo’n mooie avond kunnen organiseren. Bij een stand van 5-3 voor NAC fluit de oud-scheidsrechter Jack van Hulten voor de publiekswissel. Anthony Lurling wordt naar de kant gehaald en geeft de aanvoerdersband door aan zijn zoontje. In de laatste minuten wordt de stand opgekrikt naar 8-3 door een goed spelende Messi van Breda junior. Het is tijd om afscheid te nemen.
“Lurling moet een liedje zingen” en “Lurling moet en koprol maken” zorgen voor een afscheid met een lach. Anthony pakt de microfoon en zingt een paar NAC-liedjes die binnen een seconden door het hele stadion worden meegezongen. Tijdens de speech lukt het Anthony niet om de emoties de baas te blijven, iedereen luistert aandachtig naar zijn bedankwoord waarna hij luidkeels wordt toegezongen. NAC heeft nog een verrassing voor Lurling achter een doek dat bovenin de B-side hangt. Het doek wordt naar beneden getrokken en er verschijnt een bord met de foto van een juichende Anthony met de tekst “De Messi van Breda”. Anthony Lurling vereeuwigd in het NAC Stadion, een gebaar wat een speler als hij verdient.
Ook ik wil je enorm bedanken voor alles Teun, Houdoe!
