Een leeg huis voor Anthony, da ken toch nie... by: Mattie

Nu, over tien jaar, wellicht over vijftig jaar. Laat de naam Anthony Lurling vallen in een willekeurig cafégesprek en Kuipvrees en Kees Kroket zullen de eerste woorden zijn die vallen. Althans, bij de gemiddelde voetbalfan in het land. Wij in Breda weten wel beter. Wij verwennen de ster van weleer met een schitterende troetelnaam: ‘de Messi van Breda’.

Of het nu de Messi van Opheusden (Navarone Foor – Vitesse), Messi van de Balkan (Alen Halilovic - HSV) of de Afrikaanse Messi (Christian Atsu – Newcastle) is, allemaal kregen ze het stempel van de Argentijnse dribbelaar toen ze nog in de wieg lagen. Er is echter een uitzondering op die regel. Onze eigen Anthony, die werd daadwerkelijk vergeleken met de wereldster nadat hij zelf ook briljante acties had gemaakt. Hij deed zijn bijnaam eer aan.

Het begin
Lurling begon zijn carrière in De Vliert. Samen met Ruud van Nistelrooy vormde de geboren Bosschenaar een geweldig aanvalskoppel in de eerste divisie. Van Nistelrooy maakte al snel de overstap naar Heerenveen. Teun niet, die wilde zijn jeugdliefde eerst naar de eredivisie brengen om het vervolgens een niveautje hoger te proberen.

Zo geschiedde. In het voor ons zo rampzalige seizoen 1998-1999 schoot Anthony zijn Den Bosch naar de titel en eerste divisie, om vervolgens naar Friesland te gaan. Daar tussen de Friese meren en onverstaanbare mensen kon de Bourgondische Anthony uitstekend gedijen. In zijn eerste seizoen kwalificeerde hij zich meteen voor de Champions League met de Friezen. Anthony werd ook nog eens clubtopscoorder met achttien doelpunten. De top lonkte. 

Die top kwam enkele seizoenen later. Feyenoord (toen nog top) bood de aanvaller een vierjarig contract aan en de aanvaller hapte gretig toe. Lurling kon niet aarden in de Kuip. Het befaamde legioen dat er altijd prat op gaat de spelers te steunen, liet het afweten. De Kuip liet zijn ware gezicht zien en Anthony werd de zondebok.. En na twee rampzalige seizoenen vertrok hij met de staart tussen de benen bij de havenslaven.

De parel van het zuiden
En toen kwam er verlichting in zijn leven. Na de donkere dagen in Rotterdam, ging hij weer stralen bij ´de parel van het zuiden´. Eerst één seizoen op huurbasis. Het was een seizoen zoals NAC er zoveel heeft gekend. Te groot voor het servet, te klein voor het tafellaken. NAC werd vijftiende dat seizoen. Maar dat was achteraf niet belangrijk. Herinneringen en gevoelens zijn namelijk niet terug te vinden in getallen. Nee, dat seizoen was een klein vlammetje ontstoken in het hart van Teun en natuurlijk in het hart van de supporters. Een klein opkomend brandje, dat later zou uitmonden in een woeste vuurzee die het hele Rat Verlegh in zijn greep zou hebben.

Maar voordat Anthony definitief zijn intrek nam in het Rat Verlegh voetbalde hij nog bij zijn jeugdliefde, in Keulen en bij onze buren uit Waalwijk. En toen kwam eindelijk het verlossende woord. Het is eind juni 2007 en Anthony gaat een affaire aan met een club die uiteindelijk zijn tweede liefde zal worden.

Held
In die zes en half jaar die volgt bouwt Teun aan een waar heldenepos in Breda. Scoren doet de Brabander niet veel. Maar als hij scoort zijn het doelpunten om van te houden. Pareltjes die ingelijst horen in het rijksmuseum van het Nederlandse voetbal. Wie herinnert zich niet mei 2013, toen hij met twee assists en twee doelpunten NAC in de eredivisie hield, terwijl de rest van het elftal als een geslagen bokser al knock-out op de grond lag. Het kenmerkt Lurling wel dat hij voordat hij zijn show opvoerde eigenlijk al rood had moeten hebben.

Maar er waren meer hoogtepunten in het NAC-shirt voor Lurling. Zelf noemt hij die schitterende solo tegen PSV of  de overwinning op Ajax in de beker als favoriet. Zo zijn er talloze apotheosen die aan het oeuvre van Lurling zijn toe te voegen. Die andere NAC-held Babos zal nog wel eens wakker worden toen Lurling de verdediging van NEC zijn hielen liet zien en de bal iets wat gelukkig langs de verbouwereerde Hongaar schoot.

Maar Lurling had meer dan dat. Hij had de NOAD die we zo vaak misten sinds zijn vertrek. Hij wist hoe hij met het publiek moest omgaan. Hij was oud, wijs, maar niet versleten. Maakte net op tijd dat ene overtredinkje waardoor de tegenaanval werd gestaakt. Door dit soort dingen was Lurling niet geliefd bij zijn tegenstanders en vooral supporters van de tegenpartij.

Uitgekotst
Steevast als ‘de Messi van Breda’ in de Kuip kwam of een ander vijandelijk stadion kwam rolde over duizenden kelen liederen over Lurling. Zijn moeder zou het oudste beroep ter wereld beoefenen, hij zou een matennaaier zijn en allerlei andere verwensingen werden geschreeuwd door volle stadions. René van der Gijp zou zeggen; ,,als zoveel mensen het roepen zal er wel een kern van waarheid in zitten.’’ Bij NAC weten wij beter.

We gaven hem de warmte van het Rat Verlegh. Hij gaf ons doelpunten, lijfsbehoud en NOAD terug. De resultaten in de periode dat Lurling de koning van Breda was zijn niet om over naar huis te schrijven. Natuurlijk was er die uitschieter in zijn eerste seizoen toen NAC onder Ernie Brands derde werd. Maar in de daaropvolgende jaren werd de geelzwarte trots achtste, tiende en drie keer dertiende. Resultaten waar we nu trouwens meteen voor zouden tekenen.

Maar NAC ontliep met die drie dertiende plaatsen degradatie dankzij Teun en niet ondanks. De hel van vrijdagavondwedstrijden had zomaar een paar jaar eerder bij NAC kunnen inslaan. Die drie extra jaartjes in de eredivisie zijn voor een groot conto op het blazoen van Anthony Lurling te schrijven. Alleen al daarom moeten we morgen massaal afreizen naar het Rat Verlegh.

Vol huis
Want een leeg huis voor Anthony, da ken toch nie. We staan bekend als hondstrouw. We komen massaal als Jong Ajax of Emmen op bezoek komen. We juichen elke week om een broodvoetballer die vanuit Manchester wordt geleverd en volgend seizoen zomaar bij Fleetwood Town zijn pieken kan opstrijken. Daarvoor loopt Breda en omsteken uit. Maar niet voor Teun. Die ons liet juichen tegen Ajax, NOAD toonde tegen Roda en zijn spierballen liet rollen tegen de lampies.

Anthony die verguisd werd door het hele land. Een joviaal gevoel dat zich van voetbalminnend Nederland meester maakte toen hij in opspraak kwam door een incident bij Kees Kroket.  Stadions die hem openlijk uitkotste. Maar hij had altijd een veilige haven. Of het nu het Rat Verlegh was of De Vliert. Hij kon altijd komen. De supporters van Den Bosch en ons aller NAC vingen hem wel op. Met applaus en waardering.

Hij zei; ,,mijn hart heeft twee keer twee kleuren, zowel blauwwit als geelzwart.’’  En wij moeten dat geelzwarte gedeelte weer een beetje bijkleuren morgenavond. En wat is er dan mooier als Teun wordt omringd door andere helden van weleer. Je weer even wanen in het theater van de nostalgie. Dit alles ter faveure van ‘De Messi van Breda’. Vooralsnog de enige speler die het predicaat ‘Messi van’ eer heeft aangedaan.

Lurling, bedankt...!